Vandaag vertellen Shahna en ik eens samen over onze belevenissen. Een
wij-verhaal
:)
Donderdag; Dagje Schier!
Vanmorgen waren de baasjes nog wat moe. De
eerste boot naar Schiermonnikoog zou om half 10 vertrekken, maar ze hadden
gehoord dat hij daarna om het uur ging. Rustigaan aten ze dan ook hun ontbijt,
dronken de koffie op, lieten ons even spelen op de kampeerplek en daarna liepen
we met een goed gevulde rugzak vol beaglespullen naar de haven.
Toen we
echter aankwamen bij Wagenborg om een kaartje te kopen en op de boot te stappen
kregen we te horen dat de volgende boot pas om half 1 vertrok (jammer, dat was
nog bijna 2 uur wachten!). Teruglopen zagen we niet zitten en dus liepen we naar
restaurant Zeezicht om daar wat te kletsen en te genieten van het
uitzicht.
We hadden enorm veel bekijks. Mensen stonden van hun tafel op en
kwamen ons aaien. Wat een ellende voor hondjes die dol zijn op aandacht :)
Het werd
12 uur en dus konden we een kaartje gaan kopen. Onderweg erheen begon het
dreigend donker te worden
En voor we in de
boot zaten waren we ook echt kletsnat geregend. Wat een plensbui weer, en dat
net vandaag. Maar toch vertrokken we.
In de boot (een heel andere dan in
juni) zaten we alsof we er elke dag mee reisden.
De boot was echt
enorm! 3 etages en bomvol met mensen en hondjes. Wel een ontzettend mooie boot
en de reis was voorbij voor we er erg in hadden.
Onderweg viel er nog
heel wat water uit de hemel, maar bij aankomst op Schier was het droog. Nou, van
boven dan, want de straat en voorl het fietspad hadden nog flink wat
sporen.
Maar de zon kwam
al mooi door. Joepie!!!
Gelukkig zeg,
want eigenlijk hadden we stiekem al wel regen genoeg gezien :)
Aan het
water hadden we de boot uit kunnen zwaaien... "Dag boot, tot straks!"
Hier kwamen we
vandaan, en daar moesten we vanavond weer naar terug
We wilden
eigenlijk de bus nemen vanaf de boot, maar alle bussen die er stonden waren zo
ontzettend vol dat we daar maar vanaf hebben gezien. En ach... lopend zouden we
er vast ook wel komen :)
Daarbij vinden we lopen heerlijk, en in een bus
hadden we niet kunnen spelen he.
Op onze weg
naar het dorp genoten we met de staartjes in de lucht
We zagen
koeien,
We speelden
verstoppertje, snuffelden en genoten van de vele bloemetjes
We werden nóg
blijer dan we al waren toen we onderstaand bord zagen
We liepen langs
een weide BOMVOL vogeltjes
En toen bereikten
we het dorp
Het dorp
liepen we snel door en over het voet/fietspad liepen we verder richting
strand
We konden de
grote rode vuurtoren al zien
En juist voor we
het strand bereikten besloot vrouwtje toch maar snel even een toilet op te
zoeken voor we die niet mer zouden gaan zien de komende uurtjes. Vonden wij niet
erg; beaglepootjes willen ook af en toe wel even rust
Jaja, we zijn
er bijna!!!
Halloooooow
ZEE!!! Hallooow Strand!
Even graven en
even neuzen...
Er kwam een paard
en wagen langs. Vrouwtje was ontzettend trots op ons. Zelf Bart had het te druk
met alle geurtjes om flink naar de paardjes te gaan blaffen :)
We renden zo hard
en we renden zo veel rondjes dat Shahna de baas helemaal had ingepakt met haar
lijn, haha
Er stond een
behoorlijke wind en dus was het perfect weer om te gaan vliegeren. Er ging een
hele bende vliegers door de lucht ook
Vrouwtje
wilde ons het water in hebben
Weten jullie wel
hoe koud en hoe ZOUT dat is?!
De wind deed vanalles met onze oren
Gelukkig waaiden
de grote takken niet weg en konden we daar nog gewoon mee spelen
De vuurtoren
van wat dichterbij
En
eindelijk... DORST LESSEN!
Bart kon zijn
lol op; nog meer takken!
Shahna ook, want
die had meer dan genoeg plek om haar racekunsten te vertonen, waar ze maar
wilde
Er was zand
genoeg om in te snuffelen
Stilaan
namen we afscheid van de heerlijke zee en het prachtige strand
We vervolgden onze
weg
Richting
duinen
Kwamen in
drassig en superglad gebied
Alweer lukte
het Bartje trouwens om vrouwtje te laten vallen. Dit keer een flinke pijnlijke
smak. Hij trok ineens zo hard dat vrouwtje achterover gleed en op haar rug
terecht kwam. Wel heel lief van Bartmans want die kwam meteen even kijken of
alles oké was. Zelfs een knuffel mocht niet ontbreken (Bart is geen grote
knuffelkont, zeker niet tijdens een wandeling)
Nou, verder het duinpad
op
En onder aan het
duinpad kwamen we bij een bankje en een stuk gras terecht. Bartje bleek
behoorlijk moe en ging er meteen bij liggen
'Geen poot meer', leek hij te zeggen
Totdat de
koekjes tevoorschijn kwamen...
We moesten nog een flink stuk lopen
naar het dorp. Daar aangekomen keken de baasjes hoe laat de bus zou komen en
bleken we genoeg tijd te hebben om hier iets te eten en om daarna te
vertrekken.
We stonden bij de bus te wachten en het was er superdruk. Er was
geen zitplek meer en we stonden helemaal achterin in het gangpad. Toch zaten we
zeer voorbeeldig. Nou, Bartje... hij begon ineens aan een stoel te knagen
Dachten ze dan he). "Doet hij dat thuis ook?" vroeg een pasagier. Vrouwtje
controleerde waarom hij dat gedaan had en zei toen "Nee, maar wiij plakken thuis
ook geen kauwgom aan de stoelen". En die Bart, die zat serieus te knabbelen op
de kauwgom waarvan hij een stukje had weten los te krijgen. Nou, toen zat
iedereen te lachen daar. Tsss...
De bootreis verliep weer vlot. Al kregen
wij daar niks van mee. 40 minuten lang waren we in Dromenland. En de reis naar
huis, naar de klapkeet... die ging heeeeeel langzaam.
Groetjes van Shahna & Bartje
