Donderdag; Dagje Schier!
Vanmorgen waren de baasjes nog wat moe. De eerste boot naar Schiermonnikoog zou om half 10 vertrekken, maar ze hadden gehoord dat hij daarna om het uur ging. Rustigaan aten ze dan ook hun ontbijt, dronken de koffie op, lieten ons even spelen op de kampeerplek en daarna liepen we met een goed gevulde rugzak vol beaglespullen naar de haven.
Toen we echter aankwamen bij Wagenborg om een kaartje te kopen en op de boot te stappen kregen we te horen dat de volgende boot pas om half 1 vertrok (jammer, dat was nog bijna 2 uur wachten!). Teruglopen zagen we niet zitten en dus liepen we naar restaurant Zeezicht om daar wat te kletsen en te genieten van het uitzicht.
We hadden enorm veel bekijks. Mensen stonden van hun tafel op en kwamen ons aaien. Wat een ellende voor hondjes die dol zijn op aandacht :)
Het werd 12 uur en dus konden we een kaartje gaan kopen. Onderweg erheen begon het dreigend donker te worden
En voor we in de boot zaten waren we ook echt kletsnat geregend. Wat een plensbui weer, en dat net vandaag. Maar toch vertrokken we.
In de boot (een heel andere dan in juni) zaten we alsof we er elke dag mee reisden.
De boot was echt enorm! 3 etages en bomvol met mensen en hondjes. Wel een ontzettend mooie boot en de reis was voorbij voor we er erg in hadden.
Onderweg viel er nog heel wat water uit de hemel, maar bij aankomst op Schier was het droog. Nou, van boven dan, want de straat en voorl het fietspad hadden nog flink wat sporen.
Maar de zon kwam al mooi door. Joepie!!!
Gelukkig zeg, want eigenlijk hadden we stiekem al wel regen genoeg gezien :)
Aan het water hadden we de boot uit kunnen zwaaien... "Dag boot, tot straks!"
Hier kwamen we vandaan, en daar moesten we vanavond weer naar terug
We wilden eigenlijk de bus nemen vanaf de boot, maar alle bussen die er stonden waren zo ontzettend vol dat we daar maar vanaf hebben gezien. En ach... lopend zouden we er vast ook wel komen :)
Daarbij vinden we lopen heerlijk, en in een bus hadden we niet kunnen spelen he.
Op onze weg naar het dorp genoten we met de staartjes in de lucht
We zagen koeien,
We speelden verstoppertje, snuffelden en genoten van de vele bloemetjes
We werden nóg blijer dan we al waren toen we onderstaand bord zagen
We liepen langs een weide BOMVOL vogeltjes
En toen bereikten we het dorp
Het dorp liepen we snel door en over het voet/fietspad liepen we verder richting strand
We konden de grote rode vuurtoren al zien
En juist voor we het strand bereikten besloot vrouwtje toch maar snel even een toilet op te zoeken voor we die niet mer zouden gaan zien de komende uurtjes. Vonden wij niet erg; beaglepootjes willen ook af en toe wel even rust
Jaja, we zijn er bijna!!!
Halloooooow ZEE!!! Hallooow Strand!
Even graven en even neuzen...
Er kwam een paard en wagen langs. Vrouwtje was ontzettend trots op ons. Zelf Bart had het te druk met alle geurtjes om flink naar de paardjes te gaan blaffen :)
We renden zo hard en we renden zo veel rondjes dat Shahna de baas helemaal had ingepakt met haar lijn, haha
Er stond een behoorlijke wind en dus was het perfect weer om te gaan vliegeren. Er ging een hele bende vliegers door de lucht ook
Vrouwtje wilde ons het water in hebben
Weten jullie wel hoe koud en hoe ZOUT dat is?!
De wind deed vanalles met onze oren
Gelukkig waaiden de grote takken niet weg en konden we daar nog gewoon mee spelen
De vuurtoren van wat dichterbij
En eindelijk... DORST LESSEN!
Bart kon zijn lol op; nog meer takken!
Shahna ook, want die had meer dan genoeg plek om haar racekunsten te vertonen, waar ze maar wilde
Er was zand genoeg om in te snuffelen
Stilaan namen we afscheid van de heerlijke zee en het prachtige strand
We vervolgden onze weg
Richting duinen
Kwamen in drassig en superglad gebied
Alweer lukte het Bartje trouwens om vrouwtje te laten vallen. Dit keer een flinke pijnlijke smak. Hij trok ineens zo hard dat vrouwtje achterover gleed en op haar rug terecht kwam. Wel heel lief van Bartmans want die kwam meteen even kijken of alles oké was. Zelfs een knuffel mocht niet ontbreken (Bart is geen grote knuffelkont, zeker niet tijdens een wandeling)
Nou, verder het duinpad op
En onder aan het duinpad kwamen we bij een bankje en een stuk gras terecht. Bartje bleek behoorlijk moe en ging er meteen bij liggen
'Geen poot meer', leek hij te zeggen
Totdat de koekjes tevoorschijn kwamen...
We moesten nog een flink stuk lopen naar het dorp. Daar aangekomen keken de baasjes hoe laat de bus zou komen en bleken we genoeg tijd te hebben om hier iets te eten en om daarna te vertrekken.
We stonden bij de bus te wachten en het was er superdruk. Er was geen zitplek meer en we stonden helemaal achterin in het gangpad. Toch zaten we zeer voorbeeldig. Nou, Bartje... hij begon ineens aan een stoel te knagen Dachten ze dan he). "Doet hij dat thuis ook?" vroeg een pasagier. Vrouwtje controleerde waarom hij dat gedaan had en zei toen "Nee, maar wiij plakken thuis ook geen kauwgom aan de stoelen". En die Bart, die zat serieus te knabbelen op de kauwgom waarvan hij een stukje had weten los te krijgen. Nou, toen zat iedereen te lachen daar. Tsss...
De bootreis verliep weer vlot. Al kregen wij daar niks van mee. 40 minuten lang waren we in Dromenland. En de reis naar huis, naar de klapkeet... die ging heeeeeel langzaam.
Groetjes van Shahna & Bartje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten