Weekendje Naar De Haan (Dag 2)

Deze ochtend stond vrouwtje rond 6 uur al naast haar bed. Die is dus even echt helemaal knetter! Weekend vrouwtje, weekend!
Ze ging snel wassen en aankleden en tja... dan zijn wij natuurlijk ook klaarwakker. Wat was ze toch van plan in het donker? Bartje en ik waren een en al oor, oog en aandacht.

Huppakee, tuigjes aan, lijnen aan en met de lift (!!!) naar beneden. Vrouwtje zei dat ze de lift nam om zo min mogelijk geluid te geven op de gangen. En als wij de trappen af lopen, dan maakt dat gewoon lawaai. Niet dat wij dat erg vonden. Zo'n lift is best spannend.
Vrouwtje besloot wel dat dit de eerste en meteen laatste keer lift was in dit hotel, want ze vond hem doodeng.

Buiten was het pikkedonker en muisstil. Niks of niemand zagen we en we liepen richting boulevard en strand. Nu mochten we er namelijk wel lekker op :)))
Voor we bij het strand kwamen moesten we langs een hotel en een bakker. Bij de bakker werd al druk gewerkt. Er liep een meneer met kisten te sjouwen en toen Bartje dat zag... hels kabaal; ALARM!!! Joelen en gillen dat die kerel kan zeg!!!
Vrouwtje is moeten omlopen omdat Bartje niet stopte. We denken dat de mensen die er in de buurt nog lagen te slapen ruim voor de wekker zijn wakker geworden. Het schaamrood stond op haar wangen, haha.

Op de boulevard was t muisstil. Op het strand al van hetzelfde. En de maan? Die was er duidelijk aanwezig. Mooi hoor!

En zien jullie hier die tuigjes vliegen?

Dat zijn wij :))) We hebben meteen flink rondjes gerend op een muisstil en donker strand. Heerlijk is dat!
En ook is het heerlijk om op je neus af te moeten gaan. Probeer maar eens schelpen te zoeken zonder zicht!

Vrouwtje keek haar ogen uit. Wat een lichtjes overal. Heerlijk die stilte!

Maar al snel begon te zon op te komen. Dat zagen we niet, want van vorig jaar wisten vrouwtje en ik dat die achter de duinen op komt. Wel werd het lichter en je ziet ook een oranje gloed over de duinen komen.

Al heel vroeg zijn wij braaf genoeg om modelletje te spelen voor vrouwtjes eeuwige fototic :)

En hier zien jullie, achter Bartmans, de oranje gloed verschijnen boven de duinen en de zee. Mooi he?

Nog een keertje, maar dan zonder ons.

En heel grappig; de zon kwam dus op, maar de maan bleef je nog zien. Hij weerkaatste prachtig in de zee. En van de zee konden we nu ook al een stuk meer zien. Heerlijk rustgevend volgens vrouwtje.


Het werd wat drukker na een poosje. We zagen vanaf een afstand dat er een meneer en een beagletje over het strand liepen.

En dat bleken Marcel en Gentle te zijn :)
Gentle had ons al geroken voor het hotel en ze had Marcel over het strand gesleurd tot ook hij ons gevonden had. Stoer he?

Samen liepen we terug naar het hotel. Baasje was wakker en had alles al ingeklapt en opgeruimd. Ze waren klaar om alle spullen terug te brengen naar de auto en daarna werd er heerlijk ontbeten in het hotel.
Ook hier waren wij weer bij. We waren moe van het strand en hebben heerlijk onder de tafel geslapen.


Na het ontbijt vertrokken we nogmaals voor een wandeling over het strand.

Bartje had alweer een stok gevonden en speelde er mee.


Nu was het nog rustig op het strand, maar volgens vrouwtje zouden er straks honderden honden en baasjes te vinden zijn.

Hoogste tijd om van dit rustige momentje dan nog even flink te genieten.
Off we go! (mét stok!)

Er waren veel mensen te paard te zien en ook meeuwen waren er in overvloed.

En verder door naar de zee. Zelfs Bartje kwam natte poten halen!

Lekker ding ook


Samen de golven trotseren




Dikke pret!


En natuurlijk moest meneertje weer eens flink joelen naar alles en iedereen die hij zag. Gentle vond t niet normaal :)))


Lieffff!!!


En na het strandavontuurtje gingen we terug naar het hotel. Bijna half 10 en dus de hoogste tijd om de auto bij het hotel weg te halen en om te vertrekken richting parkeerplaats bij het kerkhof...
Maar Bartje heeft me heel lief gevraagd of hij heel heel heel alsjeblieft het laatste stukje mag vertellen. Vooruit dan maar :)

Zo, hier ben ik weer en ik ben helemaal klaar voor t laatste stukje. We gingen namelijk zaterdag, bleven overnachten, wandelden over het strand en vertrokken daarna richting parkeerplaats en dat laatste was eigenlijk dé reden dat we De Haan bezochten. We deden mee met de Zeehondenwandeling.

Op de parkeerplek zagen we heel bekende gezichten. Els & Julien, Georgette & Hedwig en de beagletjes natuurlijk. Knuffelen, kusjes uitdelen en spelen!!!
Ook Lennert was erbij. Vrouwtje kreeg een kusje van hem en werd helemaal blij ervan. Ze vind het een heel lief kereltje. En dat is hij natuurlijk ook he.


De wandeling begon nadat we ons allemaal hadden ingeschreven en de kaarten in de tassen zaten. Wandelen met een heleboel hondjes door De Haan.




Bij de eerste stop zag Shahna een beagletje staan. Voor onze neus!


Mooie lieve Mudje

De betoverende Miss Teagan

En ook hier kwam er een beagletje zo bij ons aan tafel :) Hij heet Aiko en zijn vrouwtje vertelde vanalles. Wat weet ik niet hoor' Ik had eigenlijk alleen maar ook voor de leuke speelkameraad...

Ik kreeg zelfs een aai over mijn bolletje van zijn vrouwtje! Genieten!

Na een poos begreep ik ook wat vrouwtje bedoelde met drukte aan het strand!

We keken onze ogen uit daar hoor. Wat een boel mensen en viervoeters!

Mudje, Loeka, Teagan en hun baasjes waren er ook natuurlijk

Kijk hoe leuk ze samen over het strand en door het water struinen! :)))


Na een poosje gelopen te hebben, flink gejoeld te hebben naar voornamelijk de collies met hun frisbees en balletjes en na flink wat wandelpret doken Shahna en ik een duin in.

Hier kregen we een flinke portie water. Was geen overbodige luxe want wat krijg je dorst daar!

Terug op de boulevard was ik echt doodmoe. Ik ben op een bankje geklommen en heb daar meteen mijn oogjes gesloten. Ik had de fut nog niet meer om te joelen naar alle viervoeters die langs ons liepen en wilde zelfs niet meer spelen.
We zijn doorgelopen naar de laatste stop en toen door naar de auto. Ik was echt heel blij daar in te mogen. Meteen toen we de bank zagen vielen we in een diepe slaap.

Op de reis naar huis probeerde ik nog even rechtop te gaan zitten. De ogen wilden alleen even niet meer open. Wat een fijn weekend ws t maar wat waren we moe.


Misschien mogen we volgend jaar wel weer meedoen van onze baasjes. Ons lijkt dat wel wat. Alleen denk ik dat ik me dan niet meer zo heel erg moet uitleven aan het strand in de ochtend :))) Ik kan dan beter mijn energie een beetje sparen voor de wandeling. Toch?

 

Groetjes van Shahna & Bartje

Weekendje Naar De Haan (Dag 1)

Dit weekend zijn we weer naar De Haan geweest. We wilden meedoen met de zeehondenwandeling en besloten al een dag eerder te gaan om de baasjes van Gentle rond te leiden door t mooie en voor onze baasjes zo bijzondere stadje.
Natuurlijk hebben we nu weer een heleboel te vertellen en een hele bende foto's uit te zoeken en te tonen, maar voor nu beginnen we even met iets er tussen in...

Vorig jaar mocht ik op de bank bij Einstein zitten. Dat was heel leuk. Dit jaar zat die arme meneer er nog steeds! Vraag me af of die het niet koud heeft gehad aangezien hij niet kan bewegen en niet net als wij een mandje in kan kruipen als t regent of koud en nacht wordt...

Kristina bracht ons vrouwtje op t idee om mij bij Einstein op schoot te gaan laten ziten. Nou, ik zeg jullie; ik wilde wel hoor, maar hij fluisterde in mijn oor "Lieve Shahna, ik kan me niet bewegen en plaats voor je maken. In mijn handen heb ik een belangrijk document en daar kun je toch niet op gaan zitten?"

Belangrijk document? Geen plek? Tja...
Daarom wel een foto van ons 'fluistermomentje', maar een 'op-schoot-momentje' was er helaas niet bij.

Maar goed... terug naar het begin: het begin van ons weekendje De Haan.

We vertrokken zaterdagochtend rond 8 uur. De eerste stop was bij Gentle en haar baasjes. Bartje begon meteen te piepen en te brullen want hij dacht dat we daar gingen spelen. Ik weet inmiddels beter; koffer, bench, broodjes... dan gaan we dus echt niet dicht bij huis spelen hoor!
Na een praatje en een aai over onze bolletjes werd de auto weer gestart en begonnen we aan de reis. Ik weet hier nooit waar dat eindigen gaat hoor, maar... vrouwtje weet zeker dat er voor mij bekend gebied was. Mijn neus ging (in de buurt van de Nieuwe Steenweg) heel anders tekeer dan wanneer we naar een hele nieuwe plek gaan. En dat gebeurde dus al op de achterbank.

De auto werd een klein poosje later geparkeerd, de baasjes strekten de benen en we zagen dat ze zich uitrekten. Aanstellerds ook; klein ritje (in vergelijking met andere keren), ze zaten droog en lekker warm en dan nog miepen he! Doen wij toch ook niet?
Nou, tuigjes aan, lange lijnen eraan vast en toen begon de wandelreis.
We gingen niet over het strand, maar staken bij een zebrapad over.

We liepen langs het gemeentehuis waar het vol hing met bloeiende planten. Dat was een prachtig gezicht.

Bij La Potiniere staken we over en liepen we over het pad richting Concessie.

De villawijk was het eerste doel van de wandeling, maar net voordat we bij de Concessie kwamen viel ons oog op een druk bezet 'vogelhuisje'. Dat was gaaf!

De baasjes en ik keken onze ogen uit en Bartje begon te brommen (hij begrijpt niet dat hij toch niet vliegen kan en er toch niet bij komt denk ik wel).
Er vielen na dit momentje twee druppen regen en toen was t voorbij. De zon kwam tevoorschijn en vergezelde ons op onze weg door de villawijk.
De laantjes hier zien er ontzettend gezellig e netjes uit. Overal zijn stukjes gras langs de stoep en na elke 5 meter (zo leek het in ieder geval) staat er wel een bankje. En nee hoor... we hebben niet op alle bankjes hoeven zitten :)))


Na een poosje zagen we het; HET huis!

En natuurlijk mijn grote vriend; meneer Einstein! Hij zat nog steeds braaf op het bankje en in precies dezelfde houding als vorig jaar. Knap hoor. Ik kan zo lang niet stilzitten, en al zeker niet zonder koekjes!

Ik heb hem nog gevraagd hoe hij dat voor elkaar kreeg...

... maar het antwoord kennen jullie al. Dat hebben we zojuist al verklapt.
En ik maar denken dat die meneer het gewoon heel erg koud had. Tsss... wat een grappenmaker ook he :) Dat verklaarde trouens ook waarom zijn broekzak niet naar koekjes ruikt...

Als ik op een foto moet, dan is dat meestal zo klaar. Ik weet; braaf zitten of liggen, even wachten op de klik en dan is t koekjestijd. Maar Bartje? Pfff... kmoest er gewoon van gapen!

Even samen met broerBart kijken naar de vroegere verblijfplek van meneer Einstein




En natuurlijk... met ons drietjes het laantje in kijken :)


Bartje wil trouwens ook een stukje vertellen en nou... voor deze keer dan...

Nou, daar ben ik dan; De Bartmans die het begin van Shahna's verhaal mag afmaken. Ik zie dat ze bij het bankje en Einstein gebleven is. En jongens, dat was me wat hoor. Zo'n vreemde stenen vent zonder koekjes, zonder aai over de bol... ik begrijp nog steeds niet waarom we nu net bij hem op visite moesten gaan.
Maar goed. De zon kwam nu flink door en ze kregen ook Gentle zo ver om te blijven zitten voor een foto.

Ik had het er een beetje mee gehad na een poosje en besloot er eens even lekker voor te gaan liggen. Vrouwtje riep nog "Alle vier naar 't vogeltje kijken!".

En tja, dat deden we dan wel, maar ik vond t maar vreemd... de vogeltjes hebben we toch achtergelaten in het parkje bij la Potiniere???

De baasjes stonden een stukje verderop te wachten en daar zijn we uiteindelijk maar bij gaan staan, want... Waar gaat de reis nu heen???
Door de villawijk verder omhoog dan maar

en in de richting van de watertoren.

Voorbij de watertoren kwamen we eerst paardjes tegen. Vrouwtje hield haar hart vast. Ze herinnerde zich mijn blaf- en bromactie op de heide maar al te goed. Toch liep ik er met de baas langs.

Niks aan de hand :) Knap he?

Een stukje verder troffen we een meneer met een beagletje. Gentle speelde en snuffelde met hem. Sjaan en ikke later ook.


Na een poosje doorlopen kwamen we aan het tramstationnetje van De Haan

Achter het stationnetje liggen 2 café-restaurantjes en bij een daarvan hebben de baasjes wat gedronken. De Trammelantjes smaakten heerlijk en wij? Wij lagen natuurlijk braaf als altijd onder de tafel :)))

Aan de tafel naast ons zat een meneer helemaal alleen me een krant. Achter ons aan de ramen stonden teksten als "de vogels NIET voeren!", maar de meneer deed t toch. Hij strooide koekjes op de grond. Later gaf hij oo aan ons een stuk kokoskoek. Vrouwtje had gezegd dat dit niet mocht en ze had hem zelfs een hondenkoek gegeven voor ons, maar die koek verdween op de grond voor de vogeltjes en toen hadden wij dus tóch een grotemensenkoek te pakken. Vrouwtje vond het een vreemde meneer met eenzelfde karakter als een beagle "ik kan dat zelf wel en ik weet wat IK wil". Pfff... kan toch niet? Wij zijn toch zeker leuker dan een eigenwijze meneer?

Na de stop liepen we weer verder langs het tramspoor. Uiteindelijk kwamen we aan het duinbos...

Baasjes en ikke

Shahna ging weer als een dolle rondjes rennen :)

Doorlopen vrouwtje! We sleuren je wel mee. Hopla de duinen in!

Ik geniet van alle geurtjes en de baas geniet van het uitzicht over de zee


Aangekomen op de boulevard en bij de trap richting strand

Wat een pech; geen honden toegestaan! We moeten nog tot 7 uur wachten voor we er op mogen.
Balen!!!!! Maar; vanaf morgen mogen honden op t strand wanneer ze maar willen. We hebben dus nog een strandwandeling en veel zeepret tegoed. Ook fijn :)

De baasjes besloten dat we dan maar door zouden lopen voor een welverdiende lunch. We liepen terug naar de Potiniere.
Kijk eens wat voor lunch?!!! Bohhhh...

Geloof maar dat we heel goed hebben opgelet waar al die dingen naar binnen gingen, want stel je voor dat er iets de grond zou raken in plaats van de magen...
Gentle en Shahna;

Ikke;


Nadat de magen gevuld waren en wij voorzien waren van koek voor t braaf zijn werd er richting hotel gewandeld want eindelijk konden we gaan inchecken. Nou dat was me toch iets cools!
Hier staan we te wachten op de sleutelkaart.

En toen...
... toen mochten we een heleboel trappen op! We hadden een kamer op de derde verdieping. Shahna hupste de trap op, die vindt dat super, Gentle ook, maar ikke? Echt niet hoor!
Gelukkig kan ik de baas de baas zijn en dus gingen de baas en ik met de lift. Vetje leuk! Dat had vrouwtje pas door toen ze ons boven ineens zag staan trouwens, en ze zei iets vervelends; "Bart heeft niks te willen hoor, hij heeft gezonde poten en hij kán traplopen, dus..." Pfff, met die kan ik dus al niks uithalen he.

De baasjes en wij hadden 1 grote kamer. Ze konden zich er niet echt iets bij voorstellen, maar eigenlijk was het heel gaaf. Gewoon een eigen kamer voor de baasjes en Gentle en een eigen kamer voor ons en onze baasjes. Er zat een badkamer tussen. Eigenlijk hadden we dus twee kamers en een gedeelde badkamer. Wat een straf! :)))
Wij beagletjes gingen meteen op ontdekking uit en vermaakten ons kostelijk.
We renden over de gang, door de kamers en besloten een potje te gaan stoeien op de kamer van Gentle en haar baasjes.

De bedden vinden we altijd iets heel gaafs en dus hebben we die eens even flink geïnspecteerd. We zijn nu eenmaal heel behulpzame beagles en die checken ook of alles in orde is :)

Speelbommetje!!!

En toen waren wij K.O!

En ook Gentle had de tong zo ongeveer onder de pootjes hangen...

Nadat de bazen alle spullen naar boven gesleept hadden stoorde vrouwtje Gentle bij een partijtje dorstlessen

... pikte ik de plek in onze bench in...

... en bekeek ik Shahna een poosje heel vreemd. Zo lang als ik kon dan, want Gentle besloot dat ze klaar was met moe zijn en stortte zich op mij in de bench... Shahna speelde minutenlang de ijdeltuit!!! En kijk maar hoe!

Niks niet blaffen, maar totaal verliefd op haar spiegelbeeld. Vreemde zus ook ;)


Toen wij beagletjes allemaal even gerust hadden en de bazen alle spullen hadden opgeborgen verlieten we de kamer weer voor iets heel leuks. Daar mag Shahna weer over vertellen, want die vindt dat ik nu lang genoeg gekletst heb.
Wel laat ik nog eventjes zien hoe hoog wij geslapen hebben; de bovenste ramen zijn onze ramen.

Zo, nu mag ik weer. Fijn :)
Bartje vertelde al over onze hotelkamer. Gaaf he? Ik was helemaal weg van dat meisje in de spiegel. Zou ik best vriendjes mee willen zijn :)
Maar goed, ik moest weer aan de lijn en mijn plekje bij de spiegel inruilen voor straat en wandelwegen. Dacht ik tenminste...

Na een poosje lopen kwamen we in het centrum aan en net voor we wilden oversteken reed er een auto de straat in. Zwaai, zwaai, zag vrouwtje en ze deed het terug. Na heel eventje wachten zagen Bartje en ik het ook; Georgette met haar spetters!!!
Bartje en Gentle gingen flink aan de snuffel met Mudley en Loeka

Ik ben meer voor de aai over de bol en ik had geluk; Georgette houdt van aai over de bol uitdelen :)))

Nou, even gekletst en toen moesten we door. We stopten bij het tramstationnetje. En dit keer niet voor een glas gevuld met Trammelant, maar... vrouwtje haalde kaartjes! Waarom???
Hier begrepen we niks van

We stonden maar te staan en te staan en te staan en het werd drukker op het perron. Maar ineens...

... wat een herrie, wat een drukte kwam er uit dat enorme blik en nog erger; wij gingen er in!
In de tram sprong ik meteen op een van de banken. Vrouwtje ging snel zitten en nam me op schoot. Ze dacht dat vast niemand gezien zou hebben wat ik deed.
Toen de tram vertrok en flink schommelde vond ik er niks aan en begon ik hevig te rillen. Maar na een klein poosje nam ik een kijkje door het raam. Buiten was genoeg te zien hoor.

Bart zat bij de baas en hij vond het geweldig 'relaxed' in de tram, hihi.


Binnen een paar minuten mochten we weer uitstappen; Wenduine Centrum.
Hier ben ik vorig jaar al geweest. Ik geloof dat dit de plek is waar we de meneer tegenkwamen die mij een mossel liet proeven.
En dit is de plek waar we vorig jaar de Spioenkop bezochten en waar we heerlijk over Wenduine uitgekeken hebben. Boven staat het huisje.

Ik genoot van alles om me heen en keek mijn ogen uit. En tja... dat doe ik liefst vanaf een hoger iets dan de grond he :)


Vrouwtjes, Gentle en ik namen meteen de trap de duinen in, richting spioenkop. Follow the leaders!

We namen plaats op een van de bankjes in de spioenkop




En de bazen en Bartmans? Die struinden over het strand (mocht eigenlijk niet, want het was nog steeds geen 7 uur)

Al snel kwamen ook zij de trap op. Bartje voorop natuurlijk. En trekken dat die doet als hij vrouwtje ziet!

Het zonnetje scheen lekker op zijn snuit

En ook hij nam plaats op een bankje, gezellig bij mij. Liefebeest ook :)


Dit is een van de vele uitzichten vanaf de duin waar we stonden

Hihi, perfecte timing van de baas; die klikt net als vrouwtje haar bril verder op haar neus wil zetten. Maar... ze was er ook hoor :)


Daarna weer de trap af en richting boulevard van Wenduine. Eerst moesten we dan een klein stukje over het strand.
De blik waarmee ik vrouwtje altijd in weet te pakken :)

Joepie! Speluhhh!!!

Eventjes dan, want eigenlijk mochten we nog niet het strand op.
Wel vind ik t strand en de zee geweldig en dus... bekeek ik t allemaal nog een keertje vanaf het bankje.

Totdat ik ontdekte dat Bart de enorme stok die hij op t strand vond helemaal meegesleept had. Daar kun je met 3 van genieten hoor. Delen dus, Bartmans!

En dat trok een boel bekijks hoor. Ook met twee trouwens.


Op de boulevard dronken we een slokje water. Er stonden bakjes bij de terrasjes. De baasjes genoten van andere natjes en wij keken heeeeeeeel braaf toe. Engeltjes waren we hoor (als altijd natuurlijk, want dat bengeltjes-woord dat vrouwtje gebruikt is absoluut onwaar)

En omdat ik het echt koud kreeg kroop ik dicht tegen Bartje aan. Blijft handig hoor zo'n broertje :)

Zielig kan ik kijken he? :)))

Rond half 7 besloten we de tram terug te nemen. Ik mocht bij vrouwtje op schoot wachten,

terwijl Bartje de bloemetjes buiten zette


Toen we terug in De Haan waren gingen we snel even naar het hotel. Etenstijd en sjonge, wat smaakten die brokjes goed na al dat gewandel en die geurtjes die onze neusjes binnestroomden.
Na de brokjes gingen we naar het strand. Precies op tijd voor het zien van de prachtige zonsondergang aan het Haanse strand!

Vrouwtje vond het prachtig!

En snel dat de zon verdwijnen kan!


Als afsluiter van de avond vertrokken we een laatste maal het centrum in. De baasjes hadden honger en dus doken ze een restaurant in. Bart en ik mochten mee.
We hadden een plek waar we heel dicht bij de keuken waren. We konden er zo inkijken en van alle geluiden meegenieten. Maar bedelen en vervelend doen? Nee hoor :)))


Op de hotelkamer werd ons heel brave gedrag dik beloond. We mochten lekker knabbelen! Bartje nam meteen de bench weer in beslag.

Naast elkaar knabbelen doen we wel vaker, maar liever hebben we allebei een eigen plek en dus kroop ik stiekempjes vliegensvlug het bed weer op.

Dat bedmoment heb ik zo lang ik kon proberen te rekken trouwens. Vorig jaar lukte het me uiteindelijk en heb ik bij de baasjes geslapen. Ik probeerde me bijna te verstoppen tussen de bedden in, maar dat lukte niet.

Na een klein poosje vielen Bartje en ik naast elkaar in slaap in een heerlijk warme bench. Doodmoe van een heerlijke dag vol met allemaal leuke dingen. En... omdat we hier blijven slapen zal morgen vast ook vol zitten met nieuwe en leuke dingen. Toch?