Dit weekend zijn we weer naar De Haan geweest. We wilden meedoen met de
zeehondenwandeling en besloten al een dag eerder te gaan om de baasjes van
Gentle rond te leiden door t mooie en voor onze baasjes zo bijzondere
stadje.
Natuurlijk hebben we nu weer een heleboel te vertellen en een hele
bende foto's uit te zoeken en te tonen, maar voor nu beginnen we even met iets
er tussen in...
Vorig jaar mocht ik op de bank bij Einstein zitten. Dat
was heel leuk. Dit jaar zat die arme meneer er nog steeds! Vraag me af of die
het niet koud heeft gehad aangezien hij niet kan bewegen en niet net als wij een
mandje in kan kruipen als t regent of koud en nacht wordt...
Kristina
bracht ons vrouwtje op t idee om mij bij Einstein op schoot te gaan laten ziten.
Nou, ik zeg jullie; ik wilde wel hoor, maar hij fluisterde in mijn oor "Lieve
Shahna, ik kan me niet bewegen en plaats voor je maken. In mijn handen heb ik
een belangrijk document en daar kun je toch niet op gaan zitten?"
Belangrijk document? Geen plek?
Tja...
Daarom wel een foto van ons 'fluistermomentje', maar een
'op-schoot-momentje' was er helaas niet bij.
Maar goed... terug naar het
begin: het begin van ons weekendje De Haan.
We vertrokken zaterdagochtend
rond 8 uur. De eerste stop was bij Gentle en haar baasjes. Bartje begon meteen
te piepen en te brullen want hij dacht dat we daar gingen spelen. Ik weet
inmiddels beter; koffer, bench, broodjes... dan gaan we dus echt niet dicht bij
huis spelen hoor!
Na een praatje en een aai over onze bolletjes werd de auto
weer gestart en begonnen we aan de reis. Ik weet hier nooit waar dat eindigen
gaat hoor, maar... vrouwtje weet zeker dat er voor mij bekend gebied was. Mijn
neus ging (in de buurt van de Nieuwe Steenweg) heel anders tekeer dan wanneer we
naar een hele nieuwe plek gaan. En dat gebeurde dus al op de
achterbank.
De auto werd een klein poosje later geparkeerd, de baasjes
strekten de benen en we zagen dat ze zich uitrekten. Aanstellerds ook; klein
ritje (in vergelijking met andere keren), ze zaten droog en lekker warm en dan
nog miepen he! Doen wij toch ook niet?
Nou, tuigjes aan, lange lijnen eraan
vast en toen begon de wandelreis.
We gingen niet over het strand, maar staken
bij een zebrapad over.
We
liepen langs het gemeentehuis waar het vol hing met bloeiende planten. Dat was
een prachtig gezicht.
Bij
La Potiniere staken we over en liepen we over het pad richting Concessie.
De
villawijk was het eerste doel van de wandeling, maar net voordat we bij de
Concessie kwamen viel ons oog op een druk bezet 'vogelhuisje'. Dat was
gaaf!
De
baasjes en ik keken onze ogen uit en Bartje begon te brommen (hij begrijpt niet
dat hij toch niet vliegen kan en er toch niet bij komt denk ik wel).
Er
vielen na dit momentje twee druppen regen en toen was t voorbij. De zon kwam
tevoorschijn en vergezelde ons op onze weg door de villawijk.
De laantjes
hier zien er ontzettend gezellig e netjes uit. Overal zijn stukjes gras langs de
stoep en na elke 5 meter (zo leek het in ieder geval) staat er wel een bankje.
En nee hoor... we hebben niet op alle bankjes hoeven zitten :)))
Na
een poosje zagen we het; HET huis!
En
natuurlijk mijn grote vriend; meneer Einstein! Hij zat nog steeds braaf op het
bankje en in precies dezelfde houding als vorig jaar. Knap hoor. Ik kan zo lang
niet stilzitten, en al zeker niet zonder koekjes!
Ik
heb hem nog gevraagd hoe hij dat voor elkaar kreeg...
...
maar het antwoord kennen jullie al. Dat hebben we zojuist al verklapt.
En ik
maar denken dat die meneer het gewoon heel erg koud had. Tsss... wat een
grappenmaker ook he :) Dat verklaarde trouens ook waarom zijn broekzak niet naar
koekjes ruikt...
Als ik op een foto moet, dan is dat meestal zo klaar. Ik
weet; braaf zitten of liggen, even wachten op de klik en dan is t koekjestijd.
Maar Bartje? Pfff... kmoest er gewoon van gapen!
Even samen met broerBart kijken
naar de vroegere verblijfplek van meneer Einstein
En
natuurlijk... met ons drietjes het laantje in kijken :)
Bartje
wil trouwens ook een stukje vertellen en nou... voor deze keer dan...
Nou, daar ben ik dan; De
Bartmans die het begin van Shahna's verhaal mag afmaken. Ik zie dat ze bij het
bankje en Einstein gebleven is. En jongens, dat was me wat hoor. Zo'n vreemde
stenen vent zonder koekjes, zonder aai over de bol... ik begrijp nog steeds niet
waarom we nu net bij hem op visite moesten gaan.
Maar goed. De zon kwam nu
flink door en ze kregen ook Gentle zo ver om te blijven zitten voor een
foto.
Ik had het er een beetje mee gehad na een poosje en
besloot er eens even lekker voor te gaan liggen. Vrouwtje riep nog "Alle vier
naar 't vogeltje kijken!".
En tja, dat deden we dan wel, maar ik vond t maar
vreemd... de vogeltjes hebben we toch achtergelaten in het parkje bij la
Potiniere???
De baasjes stonden een stukje verderop te wachten en daar
zijn we uiteindelijk maar bij gaan staan, want... Waar gaat de reis nu
heen???
Door de villawijk verder omhoog dan maar
en in de richting van de watertoren.
Voorbij de watertoren kwamen we eerst paardjes tegen.
Vrouwtje hield haar hart vast. Ze herinnerde zich mijn blaf- en bromactie op de
heide maar al te goed. Toch liep ik er met de baas langs.
Niks aan de hand :) Knap he?
Een stukje verder
troffen we een meneer met een beagletje. Gentle speelde en snuffelde met hem.
Sjaan en ikke later ook.
Na een poosje doorlopen kwamen we aan het
tramstationnetje van De Haan
Achter het stationnetje liggen 2 café-restaurantjes en
bij een daarvan hebben de baasjes wat gedronken. De Trammelantjes smaakten
heerlijk en wij? Wij lagen natuurlijk braaf als altijd onder de tafel
:)))
Aan de tafel naast ons zat een meneer helemaal alleen
me een krant. Achter ons aan de ramen stonden teksten als "de vogels NIET
voeren!", maar de meneer deed t toch. Hij strooide koekjes op de grond. Later
gaf hij oo aan ons een stuk kokoskoek. Vrouwtje had gezegd dat dit niet mocht en
ze had hem zelfs een hondenkoek gegeven voor ons, maar die koek verdween op de
grond voor de vogeltjes en toen hadden wij dus tóch een grotemensenkoek te
pakken. Vrouwtje vond het een vreemde meneer met eenzelfde karakter als een
beagle "ik kan dat zelf wel en ik weet wat IK wil". Pfff... kan toch niet? Wij
zijn toch zeker leuker dan een eigenwijze meneer?
Na de stop liepen we
weer verder langs het tramspoor. Uiteindelijk kwamen we aan het
duinbos...
Baasjes en ikke
Shahna ging weer als een dolle rondjes rennen
:)
Doorlopen vrouwtje! We sleuren je wel mee. Hopla de
duinen in!
Ik geniet van alle geurtjes en de baas geniet van het
uitzicht over de zee
Aangekomen op de boulevard en bij de trap richting
strand
Wat een pech; geen honden toegestaan! We moeten nog tot 7
uur wachten voor we er op mogen.
Balen!!!!! Maar; vanaf morgen mogen honden
op t strand wanneer ze maar willen. We hebben dus nog een strandwandeling en
veel zeepret tegoed. Ook fijn :)
De baasjes besloten dat we dan maar door
zouden lopen voor een welverdiende lunch. We liepen terug naar de
Potiniere.
Kijk eens wat voor lunch?!!! Bohhhh...
Geloof maar dat we heel goed hebben opgelet waar al
die dingen naar binnen gingen, want stel je voor dat er iets de grond zou raken
in plaats van de magen...
Gentle en Shahna;
Ikke;
Nadat de magen gevuld waren en wij voorzien waren van
koek voor t braaf zijn werd er richting hotel gewandeld want eindelijk konden we
gaan inchecken. Nou dat was me toch iets cools!
Hier staan we te wachten op
de sleutelkaart.
En toen...
... toen mochten we een heleboel trappen
op! We hadden een kamer op de derde verdieping. Shahna hupste de trap op, die
vindt dat super, Gentle ook, maar ikke? Echt niet hoor!
Gelukkig kan ik de
baas de baas zijn en dus gingen de baas en ik met de lift. Vetje leuk! Dat had
vrouwtje pas door toen ze ons boven ineens zag staan trouwens, en ze zei iets
vervelends; "Bart heeft niks te willen hoor, hij heeft gezonde poten en hij kán
traplopen, dus..." Pfff, met die kan ik dus al niks uithalen he.
De
baasjes en wij hadden 1 grote kamer. Ze konden zich er niet echt iets bij
voorstellen, maar eigenlijk was het heel gaaf. Gewoon een eigen kamer voor de
baasjes en Gentle en een eigen kamer voor ons en onze baasjes. Er zat een
badkamer tussen. Eigenlijk hadden we dus twee kamers en een gedeelde badkamer.
Wat een straf! :)))
Wij beagletjes gingen meteen op ontdekking uit en
vermaakten ons kostelijk.
We renden over de gang, door de kamers en besloten
een potje te gaan stoeien op de kamer van Gentle en haar
baasjes.
De
bedden vinden we altijd iets heel gaafs en dus hebben we die eens even flink
geïnspecteerd. We zijn nu eenmaal heel behulpzame beagles en die checken ook of
alles in orde is :)
Speelbommetje!!!
En toen waren wij K.O!
En ook Gentle had de tong zo ongeveer onder de pootjes
hangen...
Nadat de bazen alle spullen naar boven gesleept hadden
stoorde vrouwtje Gentle bij een partijtje dorstlessen
... pikte ik de plek in onze bench
in...
... en bekeek ik Shahna een poosje heel vreemd. Zo lang
als ik kon dan, want Gentle besloot dat ze klaar was met moe zijn en stortte
zich op mij in de bench... Shahna speelde minutenlang de ijdeltuit!!! En kijk
maar hoe!
Niks niet blaffen, maar totaal verliefd op haar
spiegelbeeld. Vreemde zus ook ;)
Toen wij beagletjes allemaal even gerust hadden en de
bazen alle spullen hadden opgeborgen verlieten we de kamer weer voor iets heel
leuks. Daar mag Shahna weer over vertellen, want die vindt dat ik nu lang genoeg
gekletst heb.
Wel laat ik nog eventjes zien hoe hoog wij
geslapen hebben; de bovenste ramen zijn onze ramen.
Zo, nu mag ik weer. Fijn
:)
Bartje vertelde al over onze hotelkamer. Gaaf he? Ik was helemaal weg van
dat meisje in de spiegel. Zou ik best vriendjes mee willen zijn :)
Maar goed,
ik moest weer aan de lijn en mijn plekje bij de spiegel inruilen voor straat en
wandelwegen. Dacht ik tenminste...
Na een poosje lopen kwamen we in het
centrum aan en net voor we wilden oversteken reed er een auto de straat in.
Zwaai, zwaai, zag vrouwtje en ze deed het terug. Na heel eventje wachten zagen
Bartje en ik het ook; Georgette met haar spetters!!!
Bartje en Gentle gingen
flink aan de snuffel met Mudley en Loeka
Ik
ben meer voor de aai over de bol en ik had geluk; Georgette houdt van aai over
de bol uitdelen :)))
Nou, even gekletst en toen moesten we door. We
stopten bij het tramstationnetje. En dit keer niet voor een glas gevuld met
Trammelant, maar... vrouwtje haalde kaartjes! Waarom???
Hier begrepen we niks
van
We
stonden maar te staan en te staan en te staan en het werd drukker op het perron.
Maar ineens...
...
wat een herrie, wat een drukte kwam er uit dat enorme blik en nog erger; wij
gingen er in!
In de tram sprong ik meteen op een van de banken. Vrouwtje ging
snel zitten en nam me op schoot. Ze dacht dat vast niemand gezien zou hebben wat
ik deed.
Toen de tram vertrok en flink schommelde vond ik er niks aan en
begon ik hevig te rillen. Maar na een klein poosje nam ik een kijkje door het
raam. Buiten was genoeg te zien hoor.
Bart zat bij de baas en hij vond
het geweldig 'relaxed' in de tram, hihi.
Binnen een paar minuten
mochten we weer uitstappen; Wenduine Centrum.
Hier ben ik vorig jaar al
geweest. Ik geloof dat dit de plek is waar we de meneer tegenkwamen die mij een
mossel liet proeven.
En dit is de plek waar we vorig jaar de Spioenkop
bezochten en waar we heerlijk over Wenduine uitgekeken hebben. Boven staat het
huisje.
Ik
genoot van alles om me heen en keek mijn ogen uit. En tja... dat doe ik liefst
vanaf een hoger iets dan de grond he :)
Vrouwtjes,
Gentle en ik namen meteen de trap de duinen in, richting spioenkop. Follow the
leaders!
We
namen plaats op een van de bankjes in de spioenkop
En de bazen en Bartmans? Die
struinden over het strand (mocht eigenlijk niet, want het was nog steeds geen 7
uur)
Al
snel kwamen ook zij de trap op. Bartje voorop natuurlijk. En trekken dat die
doet als hij vrouwtje ziet!
Het
zonnetje scheen lekker op zijn snuit
En
ook hij nam plaats op een bankje, gezellig bij mij. Liefebeest ook :)
Dit
is een van de vele uitzichten vanaf de duin waar we stonden
Hihi,
perfecte timing van de baas; die klikt net als vrouwtje haar bril verder op haar
neus wil zetten. Maar... ze was er ook hoor :)
Daarna weer de trap af en
richting boulevard van Wenduine. Eerst moesten we dan een klein stukje over het
strand.
De blik waarmee ik vrouwtje altijd in weet te pakken :)
Joepie!
Speluhhh!!!
Eventjes
dan, want eigenlijk mochten we nog niet het strand op.
Wel vind ik t strand
en de zee geweldig en dus... bekeek ik t allemaal nog een keertje vanaf het
bankje.
Totdat ik ontdekte dat Bart de
enorme stok die hij op t strand vond helemaal meegesleept had. Daar kun je met 3
van genieten hoor. Delen dus, Bartmans!
En
dat trok een boel bekijks hoor. Ook met twee trouwens.
Op
de boulevard dronken we een slokje water. Er stonden bakjes bij de terrasjes. De
baasjes genoten van andere natjes en wij keken heeeeeeeel braaf toe. Engeltjes
waren we hoor (als altijd natuurlijk, want dat bengeltjes-woord dat vrouwtje
gebruikt is absoluut onwaar)
En
omdat ik het echt koud kreeg kroop ik dicht tegen Bartje aan. Blijft handig hoor
zo'n broertje :)
Zielig
kan ik kijken he? :)))
Rond half 7 besloten we de tram terug te nemen. Ik
mocht bij vrouwtje op schoot wachten,
terwijl
Bartje de bloemetjes buiten zette
Toen
we terug in De Haan waren gingen we snel even naar het hotel. Etenstijd en
sjonge, wat smaakten die brokjes goed na al dat gewandel en die geurtjes die
onze neusjes binnestroomden.
Na de brokjes gingen we naar het strand. Precies
op tijd voor het zien van de prachtige zonsondergang aan het Haanse
strand!
Vrouwtje
vond het prachtig!
En
snel dat de zon verdwijnen kan!
Als
afsluiter van de avond vertrokken we een laatste maal het centrum in. De baasjes
hadden honger en dus doken ze een restaurant in. Bart en ik mochten mee.
We
hadden een plek waar we heel dicht bij de keuken waren. We konden er zo inkijken
en van alle geluiden meegenieten. Maar bedelen en vervelend doen? Nee hoor
:)))
Op de hotelkamer werd ons heel
brave gedrag dik beloond. We mochten lekker knabbelen! Bartje nam meteen de
bench weer in beslag.
Naast
elkaar knabbelen doen we wel vaker, maar liever hebben we allebei een eigen plek
en dus kroop ik stiekempjes vliegensvlug het bed weer op.
Dat
bedmoment heb ik zo lang ik kon proberen te rekken trouwens. Vorig jaar lukte
het me uiteindelijk en heb ik bij de baasjes geslapen. Ik probeerde me bijna te
verstoppen tussen de bedden in, maar dat lukte niet.
Na
een klein poosje vielen Bartje en ik naast elkaar in slaap in een heerlijk warme
bench. Doodmoe van een heerlijke dag vol met allemaal leuke dingen. En... omdat
we hier blijven slapen zal morgen vast ook vol zitten met nieuwe en leuke
dingen. Toch?
Op ons blog posten we regelmatig verhalen en foto's van wat we zoal meemaken. We hopen dat mensen net zo veel plezier hebben aan het kijken en lezen van ons blog als wij hebben met het maken ervan. Er is maar één regel en we hopen dat men die respecteert: NIETS van wat wij zelf op ons blog posten MAG DOOR ANDEREN GEBRUIKT WORDEN zonder toestemming van ons! We wensen iedereen veel plezier met onze belevenissen en hopen ermee een lach op vele gezichten te kunnen toveren. Shahna & Bartje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten