Dit zagen we;
Daar moest ik al flink van blaffen. Vond het maar vreemd dat dit ineens voor onze dierenwinkel stond hoor.
Gekker werd het toen we dit zagen;
Zien jullie wat wij zagen? Cadeautjes bij de dieren, een zak van Piet...
En het werd mij ineens echt TE gek toen we ineens DIT zagen;
Ik heb me toch even een partijtje gejoeld zeg ik jullie; wat een vreemde beaglepiet!!!
Maar al snel durfde ik toch wel een klein stukje dichterbij te komen. Ik deed wel even alsof ik voor de dieren kwam en niet voor Piet.
Bleek namelijk gewoon een aardige Piet te zijn. En... het bewijs dat het zetten van die schoen geen grapje is geweest he. Pieten zijn lief; die geven aaitjes over de bol, lekkertjes, cadeautjes... Goed Volk! Hoef je niet naar de joelen, daar wil je gewoon heel dicht bij in de buurt zijn :)
Wisten jullie trouwens al dat Piet niet alleen pepernootjes had? Ik kreeg een stukje knakworst!
Toen ook nog die aai over de bol
En toen kreeg Sjaan ook nog zo'n lekkertje.
Ik denk dat dit de Verwen-Piet was. Weet ik niet zeker, want we konden haar niet veel vragen omdat het druk werd.
We namen afscheid en toen liepen we door naar Intratuin. Omdat ik de plant van vrouwtje stukgeknaagd heb, wilde ze een nieuwe halen. Daarom parkeerde ze de auto hier (minder druk dan een paar meter dichterbij Intratuin) en daarom lag ik nog niet in mijn mandje te slapen.
Tja... omdat IK t gedaan had moest ik mee. Maar is niet heel erg; hoe vaker ik er kom, hoe beter ik er wen en hoe liever ik er zal zijn. Dus kom maar op.
Ook verschillende Zwarte Pietjes liepen er naar binnen en dus kon het er wel eens heel gezellig zijn. Doen we aan mee hoor.
Maar binnen aan gekomen zagen we geen Piet meer. We liepen echt van Pernoot naar Kerstbal. Kijk maar;
Omdat t niet zo druk bleek wilde de baas nog even naar boven, naar de Kerstmarkt. Prima hoor. Shahna hupte blij de trap op terwijl ik me liet dragen (ik loop echt niet over open trappen omhoog, vind ik te eng).
Boven aangekomen werden we weer betoverd door al t moois.
Kijk eens wat n knapperds;
Ik ben er heel gezellig eens even bij gaan zitten.
De grote vriend van de knapperds achter me, nodigde ons uit om de weg te volgen.
Deden we hoor. En toen kwamen we bij de uiltjes.
Wij kunnen trouwens heel goed anderen nadoen => hier is onze uilenblik:
Nog een klein stukje verderdoor kwamen we bij de ijsberen.
Stond een bankje voor, en naast dat bankje...
... een echte fotograaf!
We mochten op de foto en voor kerstversiering spelen :) Vinden wij prima hoor. De meneer geloofde zijn ogen niet, haha.
Ineens stonden een heleboel mensen om ons heen. "Kijk wat schattig, kijk hoe knap, kijk wat leuk...". Het is dat we niet kunnen blozen hoor, maar we werden er haast verlegen van.
We hebben een foto meegenomen. Alleen vond vrouwtje het jammer dat ze iets niet had durven doen; we hebben onze lijnen nog om en eigenlijk is dat jammer. Maar ze dacht dat we iets zouden stukmaken als we iets (we vonden voornamelijk de uilen en de slapende ijsbeer met bewegende buik geweldig) te pakken konden krijgen. Hoefden we alleen maar even voor weg te lopen.
Maar goed. We hebben een foto;
Maar nu weer eventjes verder he, want we waren gebleven bij de ijsberen.
Na de ijsberen zagen we ineens zeehondjes. Zo lief!
Ik was helemaal verliefd op de witte zeehond. Wat een spetter!
Ze bewoog telkens haar hoofd naar me toe. Ik mocht haar alleen geen kusje geven. Zonde.
Na ons bezoek aan de pinguïns zijn we weer naar huis gegaan. Eerst nog even erbij zitten en voor Kerst-Bartje spelen.
En toen we thuis kwamen hebben we eerst een slok water gedronken en daarna... onze oogjes zijn nu nog steeds niet open. Doodmoe van vandaag. Maar wel een leuke dag met verschillende uitersten :)
Groetjes van Bartje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten