Meteen na vrouwtjes werk reden we met ons zesjes richting België. De weg herkende ik meteen. Dondersgoed! Dit kon maar één ding betekenen; kroelen, aaitjes halen en koekjes scoren bij mijn grote vriend Lambie :) Ik vind dat geweldig. Van Bartje wisten we dat nog niet zo zeker. Die is er als mini-mannetje voor t laatst geweest. Wat we wel wisten is dat hij de rit supersaai en slaapverwekkend vond.
Na een poosje stopte de auto en waren we inderdaad daar waar ik dacht dat we heen gingen. Kijk eens hoe 'gezellig' (vooral uit de buurt van dat mandje blijven met je snuit, want het zat vol blazend gevaar met scherpe nagels) op de achterbank.
Toen de wachtkamer in. Hebben we die ook meteen even goed gevuld. En niet allen met onze lichamelijke aanwezigheid hoor; miauw-brom-woef-miauw-woehwwoew (en meer).
We hebben er wel een uur gezeten! Uiteindelijk werden we natuurlijk wel wat moe. Zijn er toen maar vanzelf bij gaan liggen, terwijl baas de poezenmonstertjes een beetje probeerde te kalmeren door ze te kroelen.
Bartje had t na een poosje wel echt gehad. Hij piepte ("ach, wat zielig", zal iedereen gedacht hebben) en uiteindelijk heeft hij bij VIP en PJ staan snuffelen. Was alsof hij wilde vragen "Duurt het nog lang".
En toen, eindelijk, mochten we naar binnen. Vrouwtje liet mijn lijn los en dus kon ik zo snel ik kon een aai gaan halen. Joepie, we mogen weer :) Bartje dribbelde achter me aan en de bas nam de poezels mee.
"Wat een leuk stel is het geworden", hoorde ik de dierenarts vertellen. Vrouwtje beaamde dat, maar ik hoorde haar ook verklappen dat we een superstel zijn dat ook heel goed weet hoe we tegen haar kunnen samenspannen. Boh, klikspaan!
Vrouwtje stelde wat vragen over het plasgedrag van Bartmans. "Of het echt alleen markeergedrag is weet ik niet, maar ik zou graag uitgesloten hebben dat..."
Ze maakte haar zin niet af, want meneer Bart stond doodleuk een plasje te doen in de woonkamer van Lambie. Ohhhh
Terwijl ze het begon op te ruimen vertelde mijn grote vriend nog iets, maar dat kregen we allemaal niet mee. We werden afgeleid door Bart die...
... zomaar ineens tegen de schoen van de baas aanplaste! 
En terwijl we dat wegpoetsten hoorden we vrouwtje heel boos zeggen "Bart!". Die had nu namelijk ook haar laars even van een Bartgeurtje voorzien.
En toen greep de dierenarts in. Tas van de behandeltafel, Bartje er op, schoenen en vloer ingesprayed met iets en het verlossende antwoord; "Plasje controleren is absoluut niet nodig want zoals je ziet bewijst hij nu tot 3 maal toe, helemaal zelf, dat hij echt markeert". Lang verhaal kort: we waren dus wel goed bezig door hem strakker aan te pakken en door hem te laten 'schrikken' met plantenspuit. Maar... plantenspuit is niet snel en effectief genoeg. "Je moet hem dus écht laten schrikken en je mag niets tegen hem zeggen als je dat doet. Zeg je iets, dan legt hij de link met je stem. Hij zal moeten gaan denken dat het schrikeffecten regent, dat die uit de lucht vallen als hij iets stouts doet zoals dat markeren. Het mag niet, klaar."
Hij gaf als tip dat vrouwtje best een slipketting, sleutelbos of iets anders dat ze constant bij zich kan dragen kan gooien. Dicht bij Bart in de buurt en meteen als het gebeurt. We zijn benieuwd (vrouwtje heeft geen broekzakken en dus... wat zal het gaan worden?).
Nou, plasgedrag klaar. Naja... besproken dan.
Toen door met de jaarlijkse APK. Eerst Bartje: 13,15 kg en mooi gebouwd. Ogen, oren, tandjes helemaal perfect in orde (nu moet hij dus alleen die flappers gaan gebruiken, haha). Kliertjes geleegd, want dat mocht ook wel. Prikje erbij, één nageltje laten kortwieken en een wormkuurtje voor een heel jaar mee naar huis. Helemaal goedgekeurd.
Daarna ikke. Ik weeg 11,2 kg. Oren, ogen, tanden perfect in orde. Ook bij mij werd een nageltje gekortwiekt en er werd gekeken of ook mijn kliertjes geleegd moesten worden. Dat viel reuze mee bij mij. Vrouwtje vertelde toen aan Lambie dat ze het opvallend vond dat mijn bruine boodschapjes altijd stevig en prima zijn en dat die van Bartje dat alleen in de ochtend en avond zijn. In de middag is dat bij hem dunner. Hoe kon dat en kan dat een reden voor die vollere klieren zijn? Volgens de DA kon dat er heel goed mee te maken hebben en op het verhaal van die dunnere rakker in de middag stelde hij alleen de wedervraag "Is hij heel veel actiever dan Shahna?". Ik zag vrouwtje denken en er verscheen een wolk met film van een door de tuin racende Bart boven haar hoofd. Ja, dus, heel veel actiever. En dat was meteen ons antwoord. Interessant!
Voor mij ook een wormkuurtje mee voor een jaar, maar eerst de prik.
We hebben allebei niet gereageerd op de prik en zijn heel braaf geweest tijdens het onderzoek. Vond ons vriendje knap en dus... Koekies!!! :)
Toen mochten wij al met de baas naar buiten. Even wandelen en toen in de auto op de poesjes wachten.
Poesjes moesten ook een prikje en ook zij kregen een 'keuring'. Ook helemaal in orde. Vriend Lambie wilde VIP nog even aaien, maar al snel bedacht hij zich toen VIP aangaf ook vriendjes uit België te durven bijten en krabben. Hihi. Fijn om te weten dat ze niet alleen zo gemeen doet tegen mij he.
We kunnen er weer een jaar tegenaan. Vrouwtje en baasje hebben weer wat tips erbij en wij... wij zijn lekker weer op visite geweest bij onze vriend.
geweldig wat een avontuur weer bij dr.Lambie gelukkig is hij wat gewend hahaha
BeantwoordenVerwijderen