De Alfa's en de Omega

Ik heb natuurlijk al verteld dat er hier ook poezen wonen. VIP (eerder Prinses VIP zoals die zich gedraagt zeg) en PJ (toepasselijk maar dat lijkt wel Koning PJ, die heeft namelijk heel veel en heel hoge tronen, en daar mag/kan ik niet op). Graag wil ik jullie op de hoogte brengen van een aantal gebeurtenissen en zelfs van een kleine vooruitgang.
De eerste dag dat ik naar mijn nieuwe huis mocht komen deden ze heel naar. Ze gingen allebei voor me zitten zodat ik geen kant op kon. Ze kwamen steeds dichter bij me en maakten rare geluiden. Ze hadden ook hele dikke staarten! Zo duwden ze me in een hoekje. Vrouwtje heeft toen VIP opgetild zodat ik langs kon en naar mijn nieuwe huis kon kijken.

Spannend. Er staan hier heel veel leuke dingen. Vrouwtje noemt het krabpalen en verwarmingsmandjes. Er liggen ook muisjes en knuffeltjes in mini-uitvoering. Mag ik trouwens niet pakken, is allemaal van die gekke poesjes. Jammer eigenlijk, want ik vind dat allemaal veel leuker dan mijn eigen spulletjes. Heel soms, als vrouwtje niet te zien is, knabbel ik wel eens aan de krabpaal. Maar dat duurt nooit lang. Ik weet niet hoe, maar vrouwtje hoort en ziet dit altijd meteen.

De tweede dag van mijn verblijf hier begon de ellende. Ik wilde met VIP spelen en ben voor de krabpaal gaan staan. Beetje dansen op mijn achterpootjes en heel hard blaffen.

En toen? VIP keek me aan, maakte een gek geluid en toen zag ik weer die hele dikke staart! Ze rende ineens achter me aan! VIP heeft me geslagen!!! En niet een keertje een klein tikje, nee dat ging van Klats, Klats, Klats. Ik kon niet tellen hoe vaak, kon alleen maar heel hard wegrennen.
Daar werd ik heel verdrietig van hoor. Ik moest ook echt even piepen, want een nagel in je neus voelt niet lekker!!! Ik probeerde me voor haar te verstoppen onder de salontafel, maar waar ik ook onder de tafel uit probeerde te komen... die gemene VIP stond me overal op te wachten. Ben ik me maar heel klein gaan maken en tegen de bank aan gaan liggen:

Met PJ is het een heel ander verhaal. Die vind ik echt heel erg leuk! Hij is rood en zacht en hij krabt niet... Ik kijk zo graag naar hem:

PJ kijkt wel altijd heel boos. Malle rooie. Eerst liep hij ook voor me weg. Hij vluchtte ook vaak naar boven. Dat doen ze hier trouwens heel stoer: VIP gaat dan aan de deurklink hangen en trappelt net zo lang aan de deurklink totdat de deur op een klein kiertje gaat. En dan krabbelt PJ onderin aan de deur en trekt hem zo open! Wat een teamwerk! Dat is nog eens spannend. Ik heb me dat goed bekeken, want ja, zo kan ik ook naar de gang natuurlijk. Ik mag alleen die grote trap niet op. Wil ik eigenlijk ook liever niet, want bovenaan die trap is een eng en heel nat hokje, daar vertel ik jullie zo meteen wel over.

Als ik in de buurt kwam van PJ haalde hij ook zijn neus op. Weten jullie wel hoe naar dat is? Ik dacht echt dat ik stonk! Maar dat kan niet, want (en nu komt mijn verhaal) vrouwtje heeft me pas geleden in dat vervelende, kleine, gladde en heel natte hokje gestopt. Toen heeft ze me ingesmeerd met een raar spulletje. Het rook heel gek en er kwam wit spul met belletjes. Toen vrouwtje klaar was met dat spul insmeren heeft ze heeeeel veel water over me heen gedaan. Verschrikkelijk is dat zeg. Ik heb ook geprobeerd te ontsnappen. Maar ik kwam niet ver, had geen grip op de vloer met mijn natte pootjes. Alles was nat boven, ook mijn vrouwtje. Doordat ik wegrende viel namelijk de douchekop op de grond. Die spoot tot in de gang en de slaapkamer. Haha...
Vrouwtje zegt dat ik nu lekker ruik. Dus kan niet dat ik stink hoor. PJ pest me gewoon ermee, maar ja. Ik trek me er niets meer van aan.

Ik weet trouwens heel goed dat hij me niet vindt stinken en dat hij gewoon stiekem heel jaloers is op me.
Ik heb een bench, speelgoed, heel veel lekkere dingen en ook nog een mand met een heel lekker zacht kussen er in. PJ wil die gewoon ook hebben. Kijk maar eens wat die doet:

Och ja, ik probeer maar geduld te hebben met die gekke poesjes. Ooit komen ze er wel achter hoe leuk ik eigenlijk ben. Voor nu heb ik met mijn geduld al bereikt dat ik niet altijd een pak slaag meer krijg. PJ en VIP komen steeds dichter bij me en als ik dan lief ben, niet blaf en niet te veel beweeg doen zij ook lief. Alhoewel, lief? Laten we maar beter zeggen: dan slaat VIP me niet. Ik vraag me af hoe die twee zuurpruimen er eigenlijk uitzien als ze lachen.

Als ze nu eens echt lief gaan doen, dan wil ik best aardig zijn en mijn mandje met ze delen hoor. Dat deed ik ook waar ik vandaan kom. De katten daar kwamen gewoon in mijn hok slapen. En zeg nu zelf; het is toch ook gewoon leuker om allemaal samen lief en leuk te zijn? Toch?

 

Groetjes van Shahna