Ik vond (vind) t geweldig en was dan ook een dikke 2,5 uur bezig op te veld (opzetten en afbreken mee inbegrepen). Ik liet dan mijn grootste pretgezicht zien, ik kwispelde me rot, vermaakte me prima, had de flappers op de beste luisterstand staan en dus... helemaal mijn ding. Maar... die arme Bartje... die kan dit niet, die wil dit niet en dus... 2,5 uur baasloos wachten! Dat is een hel voor t kleine ding!
Resultaat; baasjes proberen Bartje nu al een poos zelf commando's aan te leren, ze proberen hem goed te laten luisteren, ze proberen zijn aandacht te krijgen en te houden en... het lukt al aardig!
Reden daarvoor is eigenlijk dat Bartje niet zo heel knap is op school. Hij speelt graag en verder... is hij heel aanwezig, hihi. Hij werd vergeleken met een wolf door zijn harde blaf, is kampioen spelen en ook kampioen in niet luisteren en zijn eigen ding doen. Schoot niet op he?! Baasjes dachten dat als hij nu alles eens goed kan en straks wat rustiger is, hij straks dat diplomaatje wel even kan halen. Volgend jaar of zo. En als hij die heeft kunnen we saampjes op agility. (als hij dat leuk vindt natuurlijk)
In de wei bij opa en oma rennen we ons rot. Dat mag ook van vrouwtje. Daarna laat ze ons trucjes doen. Opa en oma hebben van die fijne haagjes die net hoog genoeg zijn voor een ''vooruit hoog'. Sjiek man! Ik doe dat elke keer, Bartje zoals t hem uitkomt (hij is liever slim dan moe en loopt om om zo bij vrouwtje te komen, haha).
Vrouwtje wil nu zelf hindernisjes gaan maken. Ze wist alleen niet hoe ze het voor elkaar kon krijgen een tunnel te maken. En dus ging ze op zoek... "Lang leve IKEA!!!!!"
Toen ze vrijdag met een kinderspeeltunnel (lees; mini-agility-tunnel-voor-beaglegroottes) thuis kwam was ik dan ook supersupersuperblij! Ik besloot het ding meteen te gaan inspecteren:
Goede keuze vrouwtje, THANKS. Hier word ik blijblijblij van!
Ik vloog er dan ook een aantal keren doorheen :) Wel op commando natuurlijk he.
Bartje vond het daarentegen maar niks! Hij kwam wel even kijken, maar hij was er serieus bang van leek het wel.
Hij maakte zich dan ook snel uit de pootjes. Vanaf een afstand trok hij zijn meest coole houding die hij maar kan geven als hij bang is
Ik probeerde hem duidelijk te maken dat het helemaal niet eng is.
En vrouwtje zette zelfs grof geschut in (ze strooide het ding vol lekkertjes)
Dat bleek wel interessant, maar ja, hoe kom je daar nu aan zonder in dat enge rare ding te hoeven gaan?
Bartje probeerde het vanaf de andere kant nog eens
Maar ook hier lukte het hem niet die lekkertjes te pakken. Hij peinsde er niet over om ze te gaan halen hoor. Nee, het kon hem allemaal gestolen worden. Dan maar geen koek!
"Lang leve IKEA???"
En jullie weten het he; vrouwtje zou vrouwtje niet zijn als ze niet zou gaan proberen hem van die angst af te krijgen. Dus... wordt vervolgd :)
Groetjes van Shahna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten