Vreemd hoor dit.
Ons vrouwtje nam ons alle drie mee naar het strand. In haar eentje. Ze mompelde iets over ‘de zon willen zien opkomen’ en ‘het licht tegemoet willen lopen’. Pfff… geen idee wat ze bedoelde, maar ‘lopen’ begrijpen we alle drie. Dus dat deden we. Nou ‘we’? Gentle en ik dan he, want die kleine Bartmans verbleef weer eens lekker warm in die vreselijke tas van hem. Wij zouden ook best wel eens lekker gedragen willen worden hoor. Zeker na zo’n wandeling als gisteren.
Gentle en ik trokken eens flink hard aan onze lijnen.
Samen met het vrouwtje namen we ook even een kijkje naar de zon die opkomt, want abnormaal hoe snel het ineens lichter wordt!
Heerlijk is dat om al in de vroege ochtend te snuffelen aan alles dat te besnuffelen is
Terug in het huisje aangekomen besloten Gentle en ik heel slim om nog even een relaxmomentje in te lassen, want na de laatste twee dagen en al die kilometers, beseffen we dat het belangrijk is om goed uitgerust te zijn en dus…
Kleine Bartje pakte het anders aan. Tijdens het ontbijt van de baasjes bedacht hij een manier om er toch een klein beetje dichter bij te kunnen zijn en zo de geuren beter op te snuiven.
“Schuif eens een klein stukje op tante Linda!”
Na het ontbijt vertrokken Gentle en haar baasjes. Wij bleven in het huisje. “Wat maakten ze me nou zeg?” Vrouwtje deed mijn oogje nog eens van een flinke laag zalf voorzien en daarna kregen Bartje en ik toch ook de andere kant van de deur te zien. Gelukkig maar hoor. We werden namelijk al bang dat we daar achter moesten blijven en alle pret voor vandaag zouden gaan missen!
En nog erger; dan zouden we de hele avond Gentle’s belevenissen aan moeten horen en zelf niks te vertellen hebben gehad…
Nou, daar gingen we dan… De baasjes kozen een andere weg dan gisteren. Het beginstukje leek op de weg van zaterdag, maar we zagen nergens strand! Vrouwtje legde me uit dat dit de bedoeling ook was. Ze wilde mijn oog veel rust gunnen. Elke avond ziet het er rood uit, tranend, kleiner dan het andere en gewoon belast. Door een ander pad te nemen en zo veel mogelijk van de wind en het zand weg te blijven, hoopt ze ervoor te zorgen dat ik vanavond wat prettiger kijk.
Onderweg kwamen we bij een bunker. Baasje vroeg me even te gaan zitten. EVEN wilde ik dat wel, maar ik zat/stond al klaar om weer weg te lopen hoor.
Ik besloot onderweg een rustpuntje te nemen. Doet Bartje tenslotte ook he…
Daarna ging de reis verder. En kijk eens wie mij lekker niet bij kan houden;
Natuurlijk ben ik ook wel een lieve grote zus he, een voorbeeldje. En dus leerde ik hem goed te snuffelen;
Ook leerde ik hem dat je maar beter goed in de camera kunt kijken (kijken betekent dat je er snel vanaf bent en dat je bovendien ook nog eens een lekkertje krijgt)
En zie eens hoe de miniman goed leert;
Vrouwtje en ik moesten bij een standbeeld gaan staan van de baas. Hier zijn we…
Na een hele poos wandelen kwam daar dan toch deplk in zicht waar mijn baasjes hadden afgesproken met Gentle en haar baasjes.
Er stond daar een monument...
... en vrouwtje legde daar vast...
... hoe de baas mij alweer (!!!) op de foto zette.
Naja, nu staat in ieder geval wel echt helemaal vast dat ik daar ben geweest he :)
We liepen de trapjes af en kwamen bij het museum uit. Da was gesloten, maar we hebben wel nog even buiten rond het museum rondgesnuffeld.
Uitzicht vanaf beneden naar het monument
En even bewijs van hoe gaaf mijn baasje dit allemaal vond :)
Daarna liepen we door, het centrum van Westkapelle in.
We stopten weer bij de Zeezot. Daar waren we met de BBBwandeling eergisteren ook geweest. Alleen was het nu zulk mooi weer dat we lekker buiten bleven zitten.
Gentle onder de tafel;
We staken even de neuzen bij ekaar
Dat deden we omdat ik echt zoooooooo graag wilde weten waar zij geweest waren.Gentle vertelde honderduit over het strand en de zee, vogels, geuren, golven, klotsend water en noem maar op. Ik droomde er bij weg hoor. Ik hoop dat ik er morgen ook weer naartoe mag.
Gentle aan zee
Na ons gesprek, het zoveelste dutje van Bart en de geleste dorst van de baasjes troken we verder. Vrouwtje liep een dierenwinkel binnen. Ze wilde even wat extra eten kopen voor mij en Bart. Daarna moesten we buiten even wachten op de baasjes...
Die waren even bij een tankstation naar binnen gegaan en kwamen met een gevulde tas en gezichten zo blij als kerstkindjes naar buiten;
Ik begreep er niks van. Soms zijn die baasjes van ons gewoon een beetje vreemd en helemaal niet te begrijpen.
Bartje had inmiddels ook weer een stukje gelopen, gespeeld en zijn behoeftes gedaan. Die reisde nu dus weer mee in de tas. Vrouwtje nam hem natuurlijk weer op sleeptouw.
Ik moet echt eens even met haar gaan praten geloof ik. Pfff...
Midden in de woonwijk in Westkapelle stond een molen
Bizar hoor. Zoiets hebben wij niet thuis :)
De terugweg ging lekker snel. Iedereen begon loom en moe te worden. En iedereen droomde ervan om de schoenen uit te kunnen den en even lekker op de bank te gaan ploffen. Alhoewel, iedereen?
Zo, en nu wil Bartje nog even over die twee vreemde baasjes van ons vertellen. Die hebben me toch vreemde ideetjes!
En inderdaad, dat wil ik wel even. Dus... hier is ikke!!!
Shahna toonde zojuist een foto van de baasjes van ons en Gentle met gezichten zo blij als Kerstkindjes. Pfff, die Sjaan begrijpt dat weer niet he; dit zijn coole blikken, stoere blikken, mannenblikken vol geluk en voorpret over wat komen gaat.
Nou, ik zal jullie eens vertellen hoe dat kwam hoor. Ik weet namelijk wat er in die zak zat en ik ga jullie dat eens even hemaal uitleggen. Dit is volgens de bazen trouwens ook echt een mannenonderwerp, dus... ik ben blij dat ik het mag vertellen.
Thuisgekomen had vrouwtje het eten voor Shahna en Gentle klaargelegd. Het moest nog even een beetje op kamertemperatuur komen. Die Sjaan heeft ook geen geduld zeg; kijk haar eens.
Nu hoop ik dus wel dat mijn vrouwtje hier nog niets over mijn tafelmanieren verteld heeft trouwens...
Bij het vlees voor die twee dames werd komkommer, wortel en een klein stukje brood gedaan. Gewoon zomaar; lekker een verrassingsmaaltje. Ook bij mijn vlees kwamen heerlijke groenten en ook ik kreeg een klein stukje brood. Bofkonten zeggen ze dan. Tsss... ik heb zo'n honger elke dag, mijn buikje groeit niet van al dat eten, nee; het lijkt gewoon te krimpen!
Maar goed. Het mannenonderwerp dus nu.
Buiten in de tuin van het huisje stond een plantenbak. Leeg. Dat vonden de bazen fijn en ze grijnsden. Ik moest even binnen wachten, maar later zag ik wat ze gedaan hadden omdat ik toen weer mocht komen kijken. Buiten de poort lagen stukken boomstam, heel flinke stukken. Daar hadden ze er van gehaald. En daarna werd er iets opgezet.
Ten het klaar stond en er getest was of alles stabiel stond werd er een 'lichtje' in gemaakt. Een heel warm lichtje dat ook nog eens heel erg lekker rook (en rookte).
Binnen hadden de vrouwtjes de tafel gedekt. Ja, dat is ook wel echt een vrouwending he. Zeker met die beagledametjes erbij daar binnen. Ik heb het niet gezien, maar ik weet zeker dat die weer vanalles gesnoept hebben voor het op tafel stond...
Nu zal ik jullie eindelijk een antwoord geven hoor liev BBBvriendjes. Onthoud dat het vandaag 20 februari 2012 was en dat er nog niet zo heel lang geleden ijs gelegen heeft en dat het dus nog niet zomers warm is he...
Mijn baasjes wilden BBQen!!! Zijn die dan niet echt evenhartstikke knetter - TE - gek?
Kijk ze eens rooksignalen aanmaken zeg
Toen er kip op werd gelegd viel de rook mee
Maar er ontstond toen wel een nog veel lekkerdere geur!
Ik MOEST even dichterbij komen kijken hoor.
Ik ben trouwens een hele brave beagleman. Ik ben nergens aan gekomen en heb goed geluisterd naar 'nee' en naar 'goed zo'.
Terwijl onze baasjes aten, viel ik in slaap bij Gentle.
Ik ben echt al hele dikke vriendjes met haar geworden.
Shahna zat op de andere bank en keek alsof ze wilde vragen of we allemaal het spoor helemaal kwijt waren.
Gentle kroop later ook nog bij Shahna. Vriendinnen voor het leven :)
En... Ik ben dan wel een hele coole vent he, maar heel stiekem ben ik ook wel een knuffelkont.
Ik ben dol op MIJN dames :)
Na het wandelen en eenvoor mij helemaal niew avontuur met vuur waren we allemaal alweer doodop. We hebben elke nacht geslapen als 3 beaglerozen. Morge is onze laatste keer wakker worden hier. Jammer he? Gaat snel vonden we.
Ik mag van mijn vrouwtje alvast verklappen dat die vreemde poezenmonsters van ons morgen ook een piepklein stukje mogen vertellen. Maar niet te veel he.
Groetjes van Shahna en Bartje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten