Vrouwtje bevalt het kamperen schijnbaar toch wel goed. Ze zegt wel elke dag dat ze de poesjes mist. Ze weet dat ze het goed hebben en zo lang we iets te doen hebben gaat t met vrouwtje ook prima, maar zodra ze even gaat zitten en niks doet mist ze de kroelmomenten die ze normaal dan met ze neemt behoorlijk. Mar gelukkig ben ik er nog; haar schootbeagle. In de avond gaat mijn lijn los en ga ik altijd lekker bij haar op schoot liggen. Even knuffelen :)
Rond half 10 kregen we visite. De ouders van baasje wilden graag eens zien waar wij verbleven en dus besloten ze om voor 1 dag langs te komen (1 dag is 4 uur heen en 4 uur terug, poehhh).
Samen hebben ze ontbeten en daarna zijn we gaan wandelen. We liepen de camping uit en gingen richting haven.
Terwijl we liepen zagen we dat er mensen langs de kant stonden te wachten. Ineens vertelde vrouwtje dat ze niet stonden te wachten, maar dat dit publiek was. Vandaag werd namelijk de halve marathon gelopen aan de haven. Daar hadden we niet aan gedacht. We besloten ook maar langs de kant te gaan wachten.
Toen de renners langskwamen keek ik toe
Ik vond het maar wat spannend. Ik juichte ze nog net niet toe.
Toen alle renners langs waren en de weg weer vrij was liepen we verder. We mochten door het hoge gras. Het was alweer een dag heel warm en gras voelt dan minder heet aan de pootjes dan asfalt.
Aan het einde van de weg konden we de zee zien. Hier is geen strand en we mochten er ook niet bij. Stomme bordjes ook. Maar wel is er bewijs dat we er allemaal waren hoor
Ik keek mijn ogen uit
Onderweg zagen we heel wat meeuwen. Minder meeuwen dan bij het visrestaurant hoor, maar toch. De moeder van het baasje is doodbang voor vogels (is een keer aangevallen door een vogel die haar nest probeerde te beschermen) en dus kreeg die de bibbers.
We liepen een heel stuk door en genoten van het uitzicht, het geluid van de zee, de vele boten in de haven.
Omdat het zo warm was namen we veel rustmomenten. Dan kregen Bartje en ik water om te drinken en werden we er nat mee gemaakt. Soms zaten we ook gewoon wat te kijken en te genieten.
Bartmans liep de hele tijd te kraken terwijl we wandelden. Hij vond overal stukken krab. Baasje heeft van de stukken die hij zelf ook ergens vond geprobeerd weer een hele te maken.
Waarom weet ik eigenlijk niet, want zwemmen of wegwandelen kon hij toch niet meer. Was alleen maar meer interessant voor Bartje...
De weg stopte ineens. Oversteken kon niet, dan zou je moeten zwemmen en de rand kwam je echt niet zomaar op. Zat dus niks anders op dan weer terug lopen. De baasjes namen ons mee een terras op. Er stond meteen bij de ingang een waterbak voor de hondjes die daar kwamen en die was nog heerlijk koud. Smullen dus. De baasjes dronken ook iets (ze hadden er heerlijk versgeperste sinaasappelsap) en wij zijn er heel braaf bij blijven liggen.
Nou ja, braaf blijven liggen. Eigenlijk waren we gewoon echt 'kaput wie Hund'...
Op de terugweg is vrouwtje een beetje boos geweest. Niet echt op mij, en ook niet echt op de baas, maar op mensen die gewoon niet een meter verder lopen voor een prullenbak. Ik vond namelijk NAAST DE PRULLENBAK een broodje kroket! Was heerlijk trouwens, maar vrouwtje kreeg er buikpijn van. Snaaien is gevaarlijk zegt ze altijd. Nou... ik heb er niks van gemerkt hoor.
Terug op de camping hebben we meteen de koeldeken in ons tentje opgezocht.
We vielen in een heel diepe slaap. Kijk ons duimelotje...
Toen we ineens iets bekends hoorden was Bartje er als de kippen bij; Barbs blafje!
Meteen weer op zijn rug natuurlijk...
Zelfs ik kreeg een kusje van de lieve kusjesBarb
We probeerden voor Els nog een beaglebankjesfoto te maken
Maar uhmmm...
Niemand wilde even braaf blijven zitten en kijken! Het jonge grut wilde alleen maar spelen...
Sorry Els ;)
We zijn na het avondeten nog een keertje naar het hondenstrand gegaan, hebben nog een stukje over de camping gelopen en rond 10 uur vertrok de visite weer. Tijd voor ons om echt onze oogjes ook maar eens te gaan sluiten dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten